بنفش آهسته

خیلی نگران فرزندان این نسل هستم. در شرایطی دارند همه چیز رو یاد می‌گیرند که خیلی آسیب زننده است. و از همه بیشتر بی توجهی به شخصیتِ بچه‌هاست. انگار غم دنیا میاد توی دلم. نگران همه شون میشم از دو ساله اش مثل خواهرزاده‌ی خودم تا نوجوان و قدری بالاتر. درین شرایط کرونا و بویژه درین آموزش‌های مجازی چرا هیشکی حواسش نیست مراقب باشند غرور و عزت نفس و شخصیت بچه‌ها حفظ بشه؟ چرا از سر خودخواهیِ بزرگ تر‌ها ، فرزندان دارند ضربه می‌خورند و عینِ خیالشون نیست؟ دلم می‌سوزه و پر از غصه ست برای این همه بی خیالی و بی مسئولیتی. همه در شرایطِ سختی قرار گرفتیم.